Fermentacja metanowa pozbawia gnojowicę odoru
Fermentacja metanowa przeprowadzana w zamkniętym, hermetycznym, beztlenowym środowisku zbiornika fermentacyjnego jest aktualnie najszerzej stosowaną w Europie technologią neutralizacji negatywnego oddziaływania gnojowicy na środowisko. Stało się tak dzięki uniwersalnym właściwościom fermentacji metanowej oraz ze względu na możliwość równoległej realizację kilku celów, tj. środowiskowych, społecznych i ekonomicznych:
- W procesie fermentacji zostaje wyeliminowanych do 80% związków odorotwórczych, a powstający poferment jest niemal bezwonny, zachowując nadal bardzo wysokie parametry nawozowe,
- Poferment jest silnie uwodniony, przez co łatwo rozprowadza się po polach uprawnych i łąkach, a zawarty w nim azot w formie amonowej lepiej jest wchłaniany przez glebę i nie dochodzi do silnej nitryfikacji środowiska oraz spada zapotrzebowanie na wapno,
- Łatwe wchłanianie pofermentu zdecydowanie zmniejsza ryzyko rozprzestrzeniania się resztek zapachowych, i umożliwia hodowcom nawożenie pól niemal przez cały rok (za wyjątkiem okresów gdy leży pokrywa śnieżna lub grunt jest silnie zmrożony), bez kumulacji wywożenia odpadów w krótkich okresach, co zawsze utrudniało życie lokalnej społeczności,
- Wytwarzany podczas fermentacji metanowej biogaz wykorzystywany jest jako źródło energii odnawialnej i służy do wytwarzania energii elektrycznej i ciepła, zmniejszając tym samym zapotrzebowanie gospodarstwa na energię ze źródeł kopalnych,
- Kontrolowane uwalnianie metanu z gnojowicy oraz jego zagospodarowanie w układzie kogeneracyjnym biogazowni zmniejsza emisję szkodliwych gazów cieplarnianych i umożliwia osiągnięcie celów klimatycznych.
Powszechne stosowanie przy hodowlach mikro, małych lub średnich biogazowni, funkcjonujących jako uzupełninie cyklu technologicznego gospodarstwa, może być istotnym narzędziem polityki zrównoważonego rozwoju na szczeblu lokalnym i krajowym. Szczególnym przypadkiem, jest zastosowanie technologii bazujących tylko na gnojowicy lub oborniku w miejscu jego powstawania. Nie ulega wówczas przerwaniu tzw. łańcuch żywieniowy i wyeliminowany zostaje uciążliwy transport substratów.